لنت‌های خاکی به سیستم‌های آج مهندسی‌شده متکی هستند تا سطوح ناپایداری را که لنت‌های استاندارد در آن دچار مشکل می‌شوند، غلبه کنند. این طراحی‌ها تماس حداکثری با زمین و مدیریت مواد زائد را در اولویت قرار می‌دهند و تعادلی بین گرفتن مکانیکی و تطبیق‌پذیری با زمین فراهم می‌کنند.
شیارهای عمیق که به صورت نامنظم فاصله دارند (حدود 8 تا 15 میلی‌متر عمق) مانند دندان‌ها در زمین شل یا لغزنده محکم می‌گیرند. وقتی فاصله بین این بلوک‌ها بیشتر باشد، از فشرده شدن گل و لای در آن‌ها جلوگیری می‌کند. علاوه بر این، لبه‌هایی که به صورت متناوب بالا و پایین قرار گرفته‌اند، گرفت اضافی روی سطوح سنگی را فراهم می‌کنند. آزمایش‌هایی که سال گذشته انجام شد نشان داد که لاستیک‌های دارای این فناوری سی‌پینگ سه‌بعدی تقریباً ۲۳ درصد سریعتر از مدل‌های معمولی، تپه‌های سنگی را بالا می‌روند. کل طراحی این لاستیک به آن اجازه می‌دهد که دور اشیاء خم شود به جای اینکه ساده از کنار آن‌ها سر بخورد و این باعث می‌شود در شرایط مختلف پیچیده‌ی زمین، گرفت بهتری داشته باشد.
ریز شیارهای بسیار کوچک درون این بلوک‌های فرود (کمتر از یک میلی‌متر عرض) در واقع نقاط تماس بیشتری ایجاد می‌کنند که به بهتر شدن گرفتن دنده روی سنگ‌های مرطوب و سطوح یخی کمک می‌کند، در حالی که استحکام لازم در تایر حفظ می‌شود. این شیارهای جانبی زاویه‌دار همچنین کمی شبیه نوارهای نقاله عمل می‌کنند و هر بار که تایر می‌چرخد، گل و لای و سایر مواد را بیرون می‌رانند. بر اساس آزمایش‌های انجام شده توسط مؤسسه عملکرد تایر، تایرهای دارای این طراحی جهت‌دار، در مقایسه با طراحی‌های متقارن معمولی، حدود 40 درصد کمتر گل را در خود نگه می‌دارند. این موضوع به این معنی است که آن‌ها فشار مناسب و پایداری را نسبت به زمین حفظ می‌کنند و زمانی که شرایط بسیار گل‌آلود می‌شود، به سرعت از بین نمی‌روند.
شیب‌هایی که از آن بلوک‌های شانه بیرون زده‌اند در واقع سنگ‌ها را به سمت کنار هل می‌دهند، در حالی که به دور خود می‌چرخند. این موضوع مانع از گیر کردن گل و سنگ در آنجا می‌شود و در نتیجه چسبندگی بهتری ایجاد می‌شود. سپس کانال‌های منحنی‌ای وجود دارند که در وسط کشیده شده‌اند و از نیروی چرخش برای دفع ذرات کوچک استفاده می‌کنند. با هم، این دو سیستم موجب کاهش زمان‌هایی می‌شوند که فرد باید به صورت دستی وسیله را تمیز کند، خصوصاً وقتی مدت زیادی در مسیرهای سخت پیچیده رانندگی می‌کند. آزمایش‌ها نشان می‌دهند که این روش می‌تواند تقریباً نیمی از زمان صرف شده برای تمیز کردن دستی را ذخیره کند، بنابراین رانندگان سریعتر حرکت می‌کنند و به دلیل اینکه لاستیک‌ها با زباله گرفتار نمی‌شوند، از دست دادن چسبندگی را نخواهند داشت.
این روزها لاستیک‌های خارج جاده دارای دیواره‌های جانبی چند لایه‌ای هستند، معمولاً حدود سه لایه ضخامت که از لاستیک تقویت شده یا الیاف کامپوزیتی ساخته شده‌اند. این لایه‌های اضافی در برابر برش و آسیب‌های ناشی از موانع پرتودر مسیرهای دشوار مانند سنگ‌ها و بقایای تیز محافظت می‌کنند. این طراحی از فروپاشی لاستیک جلوگیری می‌کند، هنگام عبور از مناطق دشوار مانند بخش‌های سنگی یا مسیرهای گل‌آلود، و باعث می‌شود ترکیدن لاستیک در طول سفرهای سخت بسیار کمتر اتفاق بیفتد. برخی از مدل‌های پیشرفته از فناوری‌های نظامی الهام گرفته‌اند و دیواره‌های جانبی خود را با موادی مانند الیاف آرامید تقویت کرده‌اند. این ترکیبات خاص به لاستیک کمک می‌کنند تا حتی اگر فشار هوا به زیر ۱۰ پوند بر اینچ مربع کاهش یابد، به حالت عمودی خود باقی بماند و راننده بتواند به رانندگی خود به‌صورت ایمن ادامه دهد، حتی اگر ساختار لاستیک دچار آسیب جزئی شده باشد.
تایرهای مشی و آن دنده‌های ترکیبی دوگانه درون تایرها در واقع کار خوبی انجام می‌دهند تا از آسیب دیدن تایر توسط سنگ‌های تیز و آشغال جلوگیری کنند. بر اساس تحقیقاتی که سال گذشته در گزارش ایمنی تایرهای آف‌رو درج شده بود، تایرهایی که دارای این لایه‌های خودپختی هستند حدوداً ۷۲ درصد مشکل کمتری با نفوذ و سوراخ شدن در مناطق ناهموار دارند. مدل‌های جدیدتر با این گونه لایه‌های داخلی عرضه می‌شوند که تقریباً بلافاصله بعد از سوراخ شدن، حفره‌هایی به اندازه یک چهارم اینچ را می‌پوشانند. این موضوع به راننده این امکان را می‌دهد که بدون اینکه فشار هوا زیادی از دست بدهد، رانندگی را ادامه دهد و گاهی حتی می‌تواند چندین مایل دیگر (حدود ۵۰ مایل) نیز رانندگی کند قبل از اینکه مجبور شود توقف کند و تایر را به طور کامل تعمیر کند.
طراحی خوب دیواره جانبی بین حفاظت و عملکرد تعادل برقرار می‌کند. اگر خیلی سفت باشند، لاستیک‌ها نمی‌توانند ضربه‌ها را به خوبی جذب کنند. اما اگر خیلی نرم باشند، لاستیک در برابر برش ناشی از سنگ‌ها و آشغال آسیب‌پذیر می‌شود. بهترین طراحی‌های امروزی دیواره‌هایی با ضخامت متغیر دارند. قسمت پایینی سفت باقی می‌ماند تا از برخورد با اشیاء تیز در مسیرهای دشوار محافظت کند، در حالی که بخش بالایی به اندازه کافی انعطاف‌پذیر است تا ارتعاشات جاده را جذب کند. تولیدکنندگان لاستیک دریافته‌اند که این راه‌حل هوشمندانه باعث می‌شود لاستیک‌ها حدود ۳۵٪ طولانی‌تر از طرح‌های قدیمی یکنواخت دوام بیاورند. آزمایش‌های میدانی که این موضوع را تأیید می‌کنند نشان می‌دهند که لاستیک‌ها پس از چندین هزار مایل رانندگی در زمین‌های ناهموار بهتر مقاومت می‌کنند.
لاستیک‌های خارج از جاده از فرمول‌های خاص لاستیک استفاده می‌کنند که دوام، مقاومت در برابر گرما و انعطاف‌پذیری مخصوص به شرایط زمین را با هم ترکیب می‌کنند تا در محیط‌های سخت عملکرد قابل اعتمادی داشته باشند.
ترکیبات جدید پلیمری در برابر سطوح خشن مانند سنگ‌های تیز و شن به خوبی مقاومت می‌کنند و حتی در دماهای بسیار متغیر از گرمای بیابانی (بالای ۱۲۰ درجه فارنهایت) تا سرمای کوهستانی یخ‌زده، انعطاف خود را از دست نمی‌دهند. ما مواد خاصی را به آن اضافه کرده‌ایم که از شکننده شدن و ترک خوردن ماده جلوگیری می‌کنند - چیزی که در پلاستیک‌های معمولی امروزی بسیار رایج است. آزمایش‌های مستقل نشان می‌دهند که این فرمول‌های مقاوم در برابر دما، پس از طی مسافتی حدود ده هزار مایل در شرایط واقعی گزارش شده از سوی آزمایشگران تجهیزات، به کار خود ادامه می‌دهند.
سختی لاستیک بر اساس کاربرد آن تنظیم می‌شود. مواد نرم‌تر در سرعت‌های پایین بهتر به زمین‌های ناهموار می‌چسبند و همین امر باعث ایجاد چسبندگی بیشتر برای عبور از سنگ‌ها می‌شود. لاستیک‌های سخت‌تر بهتر در برابر برش‌های ناشی از سنگ‌های تیز و تکه‌های شل کنده می‌ایستند. در مورد کار کردن در گل، اکثراً به چیزی نیاز دارند که حدود 40 درصد نرم‌تر باشد، چون بهتر با سطوح دشوار هماهنگ می‌شود. اما اگر مقدار زیادی شن و ماسه وجود داشته باشد، سفتی حکم می‌کند. بیشتر برندهای برتر این مشکل را با لایه‌بندی ترکیبات مختلف حل می‌کنند؛ یعنی کف‌های خارجی نرم روی لایه‌های داخلی سخت قرار می‌گیرند و این امر بهترین ترکیب از هر دو دنیا را فراهم می‌کند بدون اینکه از کیفیت هیچ‌کدام کاسته شود.
دوست داشتنی بودن لاستیک‌های آف‌رود در واقع به طراحی لایه زیرین آن‌ها بستگی دارد، جایی که حفاظت با مهندسی دقیق ترکیب می‌شود. اکثر لاستیک‌های مدرن از جنس پلی‌استر چند لایه یا تقویت‌کننده‌های فولادی هستند و معمولاً دارای شش تا هشت لایه نوار هستند که یک سپر قوی در برابر سنگ‌ها و سایر اشیاء تیز در مسیرها فراهم می‌کنند. این لاستیک‌ها همچنین دارای کانال‌های خاصی هستند که به پراکنده شدن گرما کمک می‌کنند و از تخریب لاستیک در اثر حرکت کند و طولانی‌مدت جلوگیری می‌کنند. بر اساس تحقیقات متخصصان حمل‌ونقل، این طراحی‌های بهبود یافته از لایه زیرین می‌توانند گرما را حدود 18 درصد بهتر از مدل‌های قدیمی لاستیک‌ها تحمل کنند. این تفاوت عملکردی زمانی که روزانه با زمین‌های ناهموار سروکار دارید بسیار مهم است.
زیر لایه‌ی لاستیک، تسمه‌های تقویتی نایلونی داخلی ظرفیت باربری را ۳۰ تا ۴۰ درصد افزایش می‌دهند، بدون اینکه انعطاف‌پذیری کاهش یابد و بارهای سنگین را در سطوح ناهموار پشتیبانی کنند. این ساختار چندلایه‌ای همچنین استحکام دوخته را افزایش می‌دهد و ایمنی نشیمن چرخ را در هنگام تکیه‌گاهی شدید تضمین می‌کند—عواملی کلیدی در جلوگیری از اتلاف هوا در هنگام عبور از شیارهای عمیق یا میدان‌های سنگی.
لنت های خاکی و تمام شرایط در واقع وظایف بسیار متفاوتی انجام می دهند بسته به اینکه رانندگان چه نوع شرایطی را تجربه می کنند. لنت های خاکی دارای دندانه های بزرگ و فاصله دار با شیارهای عمیق هستند که به خوبی در عبور از خاک های ضخیم کمک می کنند و در جاهای لازم گیر می کنند. اما همین ویژگی ها باعث می شود که این لنت ها وقتی که سرعت بالای ۵۰ کیلومتر بر ساعت می شود، سر و صدای زیادی ایجاد کنند و حرکت نامنظمی داشته باشند. لنت های تمام شرایط به جای آن دارای طرح های فرامین با فاصله های کوچک و خطوط ریز داخلی هستند. این لنت ها در جاده های شنی و مسیرهای خاکی عملکرد خوبی دارند و در عین حال در بیشتر مواقع حرکت را روی بزرگراه ها آرام و بدون لرزش نگه می دارند. فقط نباید انتظار داشت که در شرایط خاکی بسیار عمیق به خوبی عمل کنند. بر اساس آزمایش های اخیر، لنت های تمام شرایط در سال گذشته در جاده های لغزنده تا حدود ۱2 درصد سریعتر از لنت های خاکی پایداری بیشتری داشته اند، طبق گزارش مجله Off Road Journal. بنابراین اگر کسی زمان زیادی را در مناطق خاکی سنگین یا شنی سپری می کند، بهتر است از لنت های خاکی استفاده کند. اما برای کسانی که به چیزی نیاز دارند که هم در بیرون از جاده و هم در سفرهای روزانه کار کند، لنت های تمام شرایط انتخاب بهتری خواهند بود.
لنت‌هایی ساخته شده برای زمین‌های خاص که با مشکلات مختلف روبرو می‌شوند. هنگام عبور از مسیرهای سنگی، این لنت‌های رک کرولر دارای دیواره‌های جانبی سه لایه‌ای بسیار محکم و لاستیکی هستند که بدون شکستن خم می‌شوند، زمانی که با سرعت زیر 15 کیلومتر بر ساعت به سنگ‌های تیز برخورد می‌کنند. به همین دلیل این طراحی باعث چسبندگی بهتر به زمین‌های ناهموار می‌شود. برای مناطق شنی، به دنبال لنت‌هایی با طرح‌های پدالی بزرگ باشید. این طرح تماس با سطح را تا حدود 30 تا 40 درصد افزایش می‌دهد که به معنی فرورفتن کمتر در دیون‌های شن نرم در سفرهای آف‌رود است. همچنین گزینه‌هایی برای سطوح ترکیبی نیز وجود دارند. این لنت‌ها دارای دندانه‌هایی با الگوی نامتقارن و شیارهایی با عمق‌های متفاوت هستند، به گونه‌ای که پس از عبور از لکه‌های گل، مسیرهای شنی یا حتی بخشی از مسیرهای آسفالته، خود را تمیز می‌کنند. چنین طراحی‌هایی عملکرد مناسبی را در انواع زمین‌ها فراهم می‌کنند و انتخاب خوبی برای سفرهای بیرون از جاده با شرایط متنوع هستند.
دسته‌بندی زمین‌های سخت، ویژگی‌هایی را با هم ترکیب می‌کند که به رانندگان در شرایط متغیر نیاز دارند. طراحی‌های R/T در واقع استحکام دیواره جانبی موجود در لاستیک‌های گل‌خاکی/زمین سخت را با بلوک‌های آجدار منظم مدل‌های تمام زمین ترکیب می‌کند. این لاستیک‌ها می‌توانند با وجود سنگ‌های تیز و موانع، دندانه‌داری خود را حفظ کنند و در عین حال در بزرگراه‌ها عملکرد خوبی داشته باشند. بر اساس آزمایش‌های انجام شده توسط گروه تحقیقاتی ترکشن در سال 2023، این لاستیک‌های هیبریدی در مقایسه با لاستیک‌های معمولی M/T، سایش نامنظم را در استفاده ترکیبی از جاده و خارج از جاده حدوداً 18 درصد کاهش می‌دهند. برای افرادی که در مکان‌هایی مانند جنگل‌ها کار می‌کنند و مسیرهای خاکی ناگهان به جاده‌های آسفالته تبدیل می‌شوند، این نوع لاستیک واقعاً برجسته است، زیرا می‌تواند با هر دو سطح کار کند و نیازی به تعویض مداوم بین انواع مختلف لاستیک نباشد.
لنت‌های خارج جاده دارای طرح‌های شیار عمیق و خشن، دیواره‌های جانبی تقویت‌شده و ترکیبات لاستیکی خاصی هستند که چسبندگی، دوام و عملکرد بهتری را در سطوح ناپایدار نسبت به لنت‌های معمولی فراهم می‌کنند.
الگوهای شیار خشن با ایجاد تماس بهتر با زمین، پاک کردن موانع توسط دندانه‌های فاصله‌دار و استفاده از فناوری شیارهای سه‌بعدی، چسبندگی بهتری را در گل، شن و سنگ فراهم می‌کنند.
دیواره‌های جانبی تقویت‌شده در برابر سنگ‌های تیز و آشغال‌ها محافظت فراوانی ایجاد می‌کنند، احتمال سوراخ شدن و کاهش فشار هوا را کاهش می‌دهند و در عین حال یکپارچگی لنت را حتی در شرایط کم‌فشاری حفظ می‌کنند.
این ترکیبات لاستیکی مقاومت بهتری در برابر سایش و دماهای بسیار زیاد یا کم دارند و عملکرد پایداری را در انواع شرایط خارج جاده فراهم می‌کنند.
لاستیک‌های گِل‌زده، تمام‌ترکیبی و هیبریدی برای مواجهه با چالش‌های مختلف در بیابان و خارج از جاده طراحی شده‌اند، از جمله مناطق پر از گِل و جاده‌های شنی، که هر کدام مزایای منحصر به فردی را متناسب با شرایط خاص ارائه می‌دهند.
EN
Hot News
